به نام خداوند والاي عشق
استادي داشتم كه وقتي اولين غزلم رو گفتم زير شعرم نوشت :
هر دل كه پريشان شود از ناله بلبل
در دامنش آويز كه در وي خبري هست
و حالا اجازه بديد من در برابر احساس لطيف شما همان بيت را زمزمه كنم كه:
هميشه تازه باشيد
در پناه حق
