گريه ام را خداي نعمتي داد و صدهزار منت بر اين نعمت
که تحمل روزهايي که آخرش شب بي تو است را برايم آسان مي کند

قورباغه‌ها بي اعتنا به وسعت هستي در کنار باتلاق‌ها، با دست‌هاي بلندشان، با کثافت‌ها پيمان بسته‌اند. به گِل‌ها و کرم‌ها قانع هستند سوسک‌ها برايشان ترانه مي‌خوانند. قورباغه‌هاي مست سرشار از شادي و خيال روي دو پا نشسته شکسته، شکسته مي‌خوانند اينجا بهشت ماست. اينجا بهشت برين است
علي صفايي حائري

مطهري در کتاب حق و باطل نوشته است : از کودکي هميشه اين سوال برايم مطرح بود که : چرا قطار تا وقتي ايستاده است کسي به او سنگ نمي زند... اما وقتي قطار به راه افتاد سنگباران مي شود... اين معما برايم بود تا وقتي که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم ديدم اين‏ قانون کلي زندگي ما ايرانيان است که هر کسي و هر چيزي تا وقتي که ساکن‏ است مورد احترام است . تا ساکت است مورد تعظيم است اما همينکه به راه افتاد و يک قدم برداشت نه تنها کسي کمکش نمي‏کند ، بلکه به او سنگ ميزنند

احساس مي کنم که غريبم ميانتان
بيگانه با نگاه شما ، با زبانتان
ديگر تمام شد ، به نمک احتياج نيست
از پا فتاد ، زخمي زخم زبانتان
خود را کنار ثانيه ها دفن مي کنم
شايد ، چنين جدا بشوم از ميانتان

لشکر گوسفندان که توسط يک شير اداره مي‌شود، مي‌تواند لشکر شيران را که توسط يک گوسفند اداره مي‌شود، شکست دهد. "نارسيس

Eshgh mese PANIR mim0one, ziadesh adamo kheng mikone, be andazash adam ro be takamol mires0one,va kasi ham ta be hal az bi paniri namorde

اي کاش پرده مي دانست فقط تا زمانيکه پنجره باز است ،فرصت رقصيدن هست

نامت از هر جا شنيدم يا حسين

از پي ات با سر دويدم

منظورت همون بازار رقابت كامل بود ... نه...

دعا كن امبحانمو خوب بدم