مطهري در کتاب حق و باطل نوشته است : از کودکي هميشه اين سوال برايم مطرح بود که : چرا قطار تا وقتي ايستاده است کسي به او سنگ نمي زند... اما وقتي قطار به راه افتاد سنگباران مي شود... اين معما برايم بود تا وقتي که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم ديدم اين‏ قانون کلي زندگي ما ايرانيان است که هر کسي و هر چيزي تا وقتي که ساکن‏ است مورد احترام است . تا ساکت است مورد تعظيم است اما همينکه به راه افتاد و يک قدم برداشت نه تنها کسي کمکش نمي‏کند ، بلکه به او سنگ ميزنند