... بر دلم بود!

در تفسیر نمونه چنین نوشته شده:
"از مشرکین نباشید ، از آنها که دین خود را پراکنده ساختند، و به دسته ها و گروه های مختلفی تقسیم شدند ، هر گروه از آئین و روش خود شاد و خوشحالند" !
آری یکی از نشانه های شرک پراکندگی و تفرقه است، چرا که معبودهای مختلف منشا روش های متفاوت، و سرچشمه جدایی ها و پراکندگی ها است، به خصوص اینکه شرک همواره توام با هوای نفس و تعصب و کبر و خودخواهی و خودپسندی و مولود آن است ، لذا اتحاد و وحدت جز در سایه خداپرستی و عقل و تواضع و ایثار امکان پذیر نیست.
بنابر این هرجا اختلاف و پراکندگی دیدیم باید بدانیم نوعی شرک حاکم است ، این موضوع را به صورت نتیجه می توان بازگو کرد که نتیجه شرک جدایی صفوف ، تضاد ، هدر رفتن نیروها ، و سرانجام ضعف و زبونی و ناتوانی است.
و اما اینکه هر گروهی از منحرفان و مشرکان از راهی که انتخاب کرده اند خوشحالند و آن را حق میپندارند دلیلش روشن است ، چرا که هوا و هوس کارش زینت کردن خواسته های دل در نظر انسان است، و این تزئین نتیجه اش دلبستگی هرچه بیشتر و خوشحالی بخاطر راهی است که برگزیده ، هرچند بیراهه و گمراهی باشد.
هواپرستی هرگز به انسان اجازه نمی دهد چهره حقیقت را آنچنان که هست ببیند، و قضاوت صحیح و خالی از حب و بغضها پیدا کند.
قرآن مجید در آیه 8 سوره فاطر میگوید: فمن زین سوء عمله فرآه حسنا : " آیا کسی که اعمال زشتش در نظرش تزئین شده و آن را زیبا می بیند(همانند کسی است که در راه حق گام برمیدارد و حقایق را آن چنان که هست میبیند و می داند).

 در تفسیر المیزان نیز آمده:
کلمه "من" برای بیان است، و منظور از کسانی که دین خود را متفرق کردند، مشرکین است، در این جمله مشرکین را به خصوصی ترین صفاتی که دردین دارند معرفی نموده، و آن اینست که: در این متفرقند ، و دسته دسته و حزب حزب هستند، و هر حزب به دین خود خوشحال است، و علت آن همان است که " بل اتبع الذین ظلموا اهواءهم فمن یهدی من اضل الله، و مالهم من ناصرین" و بیان داشت که مشرکین اساس دین خود را بر هوی و هوس نهاده اند، و خدا ایشان را هدایت نمی کند ، و هادی دیگری هم جز او نیست.
و معلوم است که هوای نفس همه مردم یک جور نیست، بلکه به یک حالت هم ثابت نمی ماند، بلکه به اختلاف احوال مختلف میشود، و اگر چنین چیزی اساس دین باشد، معلوم اس که دین با سیر هواها و پابپای آن سیر میکند، و با سقوط هواها و پستی آنها پست می گردد، و در این اشکال هیچ فرقی بین دین حق و دین باطل نیست، چون درن حق هم وقتی اساسش هوی باشد باطل است.

کاش میتونستم بفهمم چه زمانی دارم بر اساس هوا و هوس عمل میکنم و چه زمانی بر اساس واقعیت و حق

کلمات کلیدی :